Η Ιωάννα Μαμάη έβαλε τα καλά της, τα ψηλοτάκουνά της και πήγε στο νυχτερινό μαγαζί που κλείνει πρωί και όχι ξημέρωμα. Στο Caramela. Αναστάτωσε τα καμαρίνια των τραγουδιστών, τους έβγαλε φωτογραφία και μετά είδε το πρόγραμμα.
Η Σάσα ανεβαίνει, πάμε στο καμαρίνι και συζητάμε. Από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας μας διαπιστώνω ότι είναι πολύ φιλική και απλή. Καμία σχέση από την εικόνα που είχα για εκείνη βλέποντάς την από την τηλεόραση. Παράλληλα αλλάζει για την επόμενη εμφάνισή της και συμπληρώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες στο μακιγιάζ της. Περιεργάζομαι το χώρο, ψηλά βρίσκεται μια μεγάλη τηλεόραση όπου έπαιζε ταινία, πολλά καλλυντικά και τα ρούχα των εμφανίσεών της στις κρεμάστρες. "Με τα παιδιά συνεργάζομαι για πρώτη φορά φέτος, αλλά τους ξέρω λόγω δουλειάς. Για μένα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν είναι οι πίστες που έχω δουλέψει στο παρελθόν. Εδώ βγαίνεις με το τζιν σου και είναι καλύτερο από το να φοράς μια τουαλέτα. Από τη μια μου αρέσει αλλά από την άλλη με δυσκολεύει γιατί έχω μάθει τα 'στρας'". Βάζει αρκετή κολόνια, μια από τις αγαπημένες μου. "Angel" του Thierry Mugler.
Από το μαγαζί ακούγεται μουσική και όσο περισσότερο πλησιάζω τόσο γίνεται πιο έντονη. Οι κοπέλες στην υποδοχή έχουν πάρει τη θέση τους και αρκετοί θαμώνες ήδη έχουν ανοίξει το πρώτο μπουκάλι. Το πρώτο πρόγραμμα έχει ξεκινήσει.
Βρίσκω τον μετρ και με πάει κατευθείαν στα backstage. Περνάμε πίσω από την πίστα και ανεβαίνω μια μαύρη σιδερένια σκάλα. Οι τρεις άνδρες του σχήματος - Γιώργος Τσαλίκης, Κυριάκος Κυανός και Σακης Αρσενίου- δεν έχουν φτάσει ακόμα. Τραγουδιστές και μουσικοί πηγαινοέρχονται ενώ ένας χορευτής παίζει "ντραμς" στο πόδι του με τις μπαγκέτες. Καθόμαστε έξω από το καμαρίνι της Σάσας Μπάστα. "Περίμενε λίγο Ιωάννα μου να ετοιμαστώ", μου λέει η Σάσα καθώς σε λίγα λεπτά θα έβγαινε για να πει δύο τραγούδια.
Μια ιδέα από τα καμαρίνια
Τα λεπτά περνούν γρήγορα μιλώντας με έναν από τους ντράμερ του μαγαζιού και την υπεύθυνη των backstage. Ετοιμάζει καφέδες, χυμούς, κόβει φρούτα για τους καλλιτέχνες. Η Σάσα βγαίνει. Εντυπωσιακή με ένα μαύρο σύνολο, φεύγει κατευθείαν για την πίστα. Ξαφνικά, αντικρίζω τον Σάκη Αρσενίου, με τις φόρμες. "Εσύ που φοράς πλαστικά μάτια, ποια είσαι;", μου είπε σχολιάζοντας του φακούς επαφής που φοράω. Κάπου εκεί διαπίστωσα τι εννοούσε η Βάσω Σαμαρτζή όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο για να κανονίσουμε το θέμα. "Ο Σάκης είναι πολύ πλακατζής. Μην τσιμπήσεις". Πάνω στην κουβέντα μαθαίνω ότι είναι "Αρειανός" και εγώ ως "ΠΑΟΚτσου" άρχισα να τον πειράζω. Είμαστε "πάτσι".
"Παίζοντας" έξω από τα καμαρίνια
Η 'Angel' Σάσα Μπάστα
Η Σάσα ανεβαίνει, πάμε στο καμαρίνι και συζητάμε. Από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας μας διαπιστώνω ότι είναι πολύ φιλική και απλή. Καμία σχέση από την εικόνα που είχα για εκείνη βλέποντάς την από την τηλεόραση. Παράλληλα αλλάζει για την επόμενη εμφάνισή της και συμπληρώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες στο μακιγιάζ της. Περιεργάζομαι το χώρο, ψηλά βρίσκεται μια μεγάλη τηλεόραση όπου έπαιζε ταινία, πολλά καλλυντικά και τα ρούχα των εμφανίσεών της στις κρεμάστρες. "Με τα παιδιά συνεργάζομαι για πρώτη φορά φέτος, αλλά τους ξέρω λόγω δουλειάς. Για μένα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν είναι οι πίστες που έχω δουλέψει στο παρελθόν. Εδώ βγαίνεις με το τζιν σου και είναι καλύτερο από το να φοράς μια τουαλέτα. Από τη μια μου αρέσει αλλά από την άλλη με δυσκολεύει γιατί έχω μάθει τα 'στρας'". Βάζει αρκετή κολόνια, μια από τις αγαπημένες μου. "Angel" του Thierry Mugler.
Τη συζήτησή μας θα διακόψει ένα τηλεφώνημα από τον αγαπημένο της, Valentino. Παίρνω το θάρρος και τη ρωτώ αν είναι έγκυος με αφορμή μια φωτογραφία που είχε ανεβάσει πριν εβδομάδες στο Facebook. "Ήταν μια πλάκα που κάναμε. Γράφονται πολλά για μένα, τη μια μέρα ξυπνάω και διαβάζω πως παντρεύομαι και την επόμενη ότι είμαι έγκυος. Είχα διαβάσει επίσης ότι είχα κάνει πλαστικές στα χείλη, τα ζυγωματικά. Δεν ισχύει".
Πλέον, βλέπει κάμερα και κρύβεται. "Για να αφήσεις πίσω όλο αυτό πρέπει να κάνεις μια παύση. Είχα υπερέκθεση. Από τη μια είναι καλό γιατί είσαι αναγνωρίσιμη αλλά από την άλλη αυτό που έβγαινε δεν ήμουν εγώ. Επέλεξα να μείνω πίσω για να κάνω τα βήματα που θέλω". Και από αγαπημένη των ανδρών έχει γίνει η αγάπη των θηλυκών θαμώνων του Caramela. "Ένα βράδυ δεν μπορούσα να περπατήσω από τα λουλούδια στην πίστα. Όταν πήγα πιο μπροστά ήταν δύο κοπέλες, με έπιασαν και μου είπαν 'έλα να χορέψουμε'. Πάω περισσότερο στις γυναίκες για να τις διασκεδάσω".
Ο γόης Σάκης Αρσενίου
Η Σάσα επιστρέφει στην πίστα για το επόμενο κομμάτι του προγράμματος και εγώ πάω προς το καμαρίνι του Σάκη Αρσενίου. Τον πετυχαίνω την ώρα που έβαζε λακ στα μαλλιά του. Κάθομαι στον κόκκινο καναπέ και μου μιλά για το πώς ήρθε στο Caramela, στο οποίο τραγουδά εδώ και πέντε χρόνια. "Ξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη και μετά από δύο χρόνια με ανακάλυψαν οι άνθρωποι του Caramela. Είμαι στον 5ο χρόνο. Η επιτυχία ξεκινά όταν ο κόσμος αρχίζει να σε αγαπά για αυτό που αγαπάς να κάνεις. Είμαι υποχρεωμένος απέναντί τους και στον εαυτό μου. Ακόμα και τα 10-20 ευρώ που θα δώσει κάποιος να πιει ένα ποτό, πρέπει να τα περάσει καλά".
Και κάπου εκεί θα πει τη λέξη "κλειδί" που χαρακτηρίζει το μαγαζί. "Οικογενειακό". "Στο Caramela το κλίμα είναι οικογενειακό. Δεν είσαι σε ένα μαγαζί που σου λένε 'μη βγεις φωτογραφία με τον καλλιτέχνη'. Από το πρώτο πρόγραμμα μπορεί να χορέψει στην πίστα και να βγει φωτογραφία. Ο κόσμος ξέρει πότε πρέπει να σταματήσει για να σε ακούσει. Αγαπώ πολύ τον Γιώργο, τον Κυριάκο, τη Σάσα (την ξέρω από Θεσσαλονίκη). Είμαστε μια πολύ ωραία παρέα, δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι".
Στη συνέχεια μου μιλά για τις δυσκολίες του επαγγέλματος, τα κουτσομπολιά και το γερό στομάχι που χρειάζεται για αντέξει κάποιος την κριτική. Τις "επιθέσεις" θαυμασμού από τις γυναίκες στο καμαρίνι του αλλά και την ώρα που τραγουδά. Δεν έχουν και άδικο. Ο Σάκης αλλάζει τις μπαταρίες στα μικρόφωνα και φεύγω για να ετοιμαστεί. Μερικά λεπτά μετά, βγαίνει φορώντας το κουστούμι του ενώ κάνει την προσευχή του πριν βγει στην πίστα. Άλλωστε η μια γωνία στο καμαρίνι του είναι γεμάτη από εικόνες.
Ο "Mr Χαμόγελο" Κυριάκος Κυανός
Αφήνω τον Σάκη να τραγουδήσει και πηγαίνω στο απέναντι καμαρίνι όπου βρίσκεται ο Κυριάκος Κυανός. Ένας άνθρωπος που με την πρώτη γνωριμία σε κερδίζει με το χαμόγελό του. Με αρκετά χρόνια στο κοντέρ της νύχτας αλλά με ανοιχτή καρδιά. Μου εξηγεί ότι οι περισσότεροι εκείνο το βράδυ ήταν άρρωστοι. Όταν ένας δεν είναι καλά, κολλάνε και οι υπόλοιποι. Το "Κυανός" είναι το καλλιτεχνικό του. Μεγάλωσε στη Δράμα και για ένα διάστημα έπαιζε ποδόσφαιρο στη Δόξα Δράμας.
"Το τραγούδι προϋπήρχε. Μικρός κρυβόμουν στις αυλές και με έβρισκαν οι γονείς μου με ένα παλιό μπαγλαμαδάκι. Πρέπει να ήμουν τεσσάρων ετών και τραγουδούσα Καζαντζίδη. Με αυτά μεγάλωσα". Στην πορεία της κουβέντας μας και ενώ η ώρα πλέον ήταν μετά τις 2 τα ξημερώματα, μου μιλούσε για το πώς από ένα μπέρδεμα έγινε τραγουδιστής και τα σεκόντα που έκανε στον Στράτο Διονυσίου και τη Ρίτα Σακελλαρίου. Και όταν ακούς για ονόματα "θρύλους" δε γίνεται να μη ρωτήσεις για αυτούς. "Με τη Ρίτα έμαθα πάρα πολλά που τα καταλαβαίνω τώρα. Μου έλεγε ότι ο καλλιτέχνης είναι "άφυλος" εννοώντας ότι η φωνή δεν έχει φύλο. 'Δε θα ψωνίζεσαι ποτέ αλλά θα είσαι πάντα στο καλάμι'. Να έχεις ισορροπία. Να είσαι ψωνισμένος με τη δουλειά σου, όχι με τον κόσμο', με συμβούλευε".
Δεν είσαι σε ένα μαγαζί που σου λένε 'μη βγεις φωτογραφία με τον καλλιτέχνη'. Από το πρώτο πρόγραμμα μπορεί να χορέψει στην πίστα και να βγει φωτογραφία
Η πόρτα χτυπάει και μια πιατέλα με φρούτα κάνει την εμφάνισή της. Την τιμήσαμε δεόντως και παράλληλα ο Κυριάκος μου αποκάλυψε ότι εκείνος έδωσε το όνομα στο μαγαζί. "Είμαι 9 χρόνια στο Caramela, το όνομα εγώ το έχω δώσει. Στα ποντιακά όταν θες κάτι πολύ λες καραμελέ (το οποίο σημαίνει σε θέλω απεγνωσμένα). Επίσης είναι γλυκό στο άκουσμα σαν την καραμέλα". Μέσα σε εννιά χρόνια έχει δει πολλά. Αμέτρητες γλίστρες στην πίστα, θαμώνες να τον καλύπτουν μέχρι το κεφάλι με λουλούδια και κλείσιμο στις 10.30 το πρωί. "Το 2005 μια γυναίκα γνωστού επιχειρηματία είχε έρθει στο μαγαζί κατά τις 6.00. Μου είχε ζητήσει να ξαπλώσω στο τραπέζι, να τραγουδάω και να μου πετάει λουλούδια. Σε κάποιο σημείο τέλειωσαν τα λουλούδια, τα μάζευαν και μου τα ξαναέριχναν. Πήγε 10 το πρωί, έδιωξα την ορχήστρα και άρχισα να παίζω μόνος τουμπερλέκι. Κλείσαμε με το ζόρι κατά τις 10.30".
Ο Γιώργος Τσαλίκης aka ασταμάτητη ενέργεια
Βγαίνοντας από το καμαρίνι του Κυριάκου συναντώ τον Γιώργο Τσαλίκη, ο οποίος μόλις είχε τελειώσει την πρώτη εμφάνιση. Κάθισα στον λευκό καναπέ του και απέξω οι θαυμάστριες χτυπούσαν ασταμάτητα την πόρτα. Κάθεται απέναντι μου και μου μιλά για το μυστικό επιτυχίας του Caramela. Η ομαδικότητα. "Η επιτυχία είναι μιας παρέας, ενός επιχειρηματία που κατάλαβε τις ανάγκες του κόσμου στη διασκέδαση. Είναι ένα φιλικό μαγαζί όπου εν υπάρχουν εγωισμοί (πρώτο, δεύτερο, τρίτο, όνομα). Μετά τις 5 μέχρι τη στιγμή που θα κλείσει είμαστε όλοι στην πίστα. Όποιος θα έρθει εκείνη την ώρα, η εικόνα που θα του μείνει είναι αυτή της παρέας".
Ο Γιώργος σηκώνεται για λίγο και ζητά από τις θαυμάστριές του να κάνουν υπομονή. Οι συνεργάτες δίπλα μου, χαμογελούσαν, αφού το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται πέντε φορές την εβδομάδα. Στη συνέχεια μου μιλά και εκείνος για το οικογενειακό κλίμα. "Δεν ερχόμαστε απλά, τραγουδάμε και φεύγουμε. Ξέρουμε τα νέα μας, ρωτάμε τι κάνουμε. Θα επικοινωνήσουμε σε ένα επίπεδο πιο ανθρώπινο". Αξέχαστες στιγμές; Πολλές. "Δε θα ξεχάσω την απονομή που έγινε στο Caramela αλλά και τα αποκριάτικα πάρτι. Τα κάνουμε κάθε χρόνο. Ντύνονται όλοι στο μαγαζί. Από τον παρκαδόρο μέχρι τον μαέστρο. Έχω ντυθεί ντομάτα, πουλί, φάντασμα της όπερας, κοράκι, άγιος και διαβολάκι".
Η ώρα ήταν σχεδόν 04.00. Κάθομαι σε ένα από τα πρώτα τραπέζια. Το μαγαζί ασφυκτικά γεμάτο. Γυναίκες πάνω στα τραπέζια να χορεύουν τσιφτετέλι, άλλες να τρέχουν προς τα καμαρίνια για αυτόγραφα και πολλά γαρύφαλλα. Αμέτρητα. Παρατηρώντας τον κόσμο, ήταν κυρίως νεολαία αλλά δεν έλειπαν και οι μεγαλύτερες ηλικίες.
Δεν ερχόμαστε απλά, τραγουδάμε και φεύγουμε. Ξέρουμε τα νέα μας, ρωτάμε τι κάνουμε. Θα επικοινωνήσουμε σε ένα επίπεδο πιο ανθρώπινο
Στις 05.00 βγαίνουν όλοι στην πίστα και τραγουδούν. Πανέρια με λουλούδια να φεύγουν στον αέρα, ο Γιώργος να τραγουδά σε bachelorettes, ο Κυριάκος να κάνει πλάκα με τον Σάκη. Πότε-πότε το σκηνικό μετατρεπόταν σε club και έπαιζαν επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών. Στις 06.00 έρχεται και κάθεται δίπλα μου μια μεγάλη παρέα. "Συγγνώμη, έξι είναι η ώρα, τώρα ήρθατε στο μαγαζί;", λέω στον εορτάζοντα. "Φυσικά", απαντά.
Οι δυνάμεις μου κράτησαν μέχρι τις 07.30. Τα μάτια μου έκλειναν. Όχι, όμως, των υπόλοιπων. Γιατί καθώς έφευγα και κοίταξα πίσω μου, κανένα τραπέζι δεν ήταν άδειο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου